Czy lato to dobry czas na laserowe leczenie żylaków? Czy nie lepiej poczekać na chłodniejsze, jesienne dni? To najczęściej pojawiające się pytania pacjentów z niewydolnością żylną w gabinetach chirurgów naczyniowych. U podstaw tych pytań leży obawa przed wystąpieniem powikłań oraz niechęć do noszenia pończoch uciskowych w czasie upałów. O tym, dlaczego nie należy odwlekać zabiegu laserowej ablacji wewnątrzżylnej (EVLT) latem, opowie dr n. med. Norbert Zapotoczny – specjalista chirurgii naczyniowej i chirurgii ogólnej.

– Rozwój medycyny oraz technik zabiegowych wpływa korzystnie nie tylko na proces leczenia, ale także na rekonwalescencję oraz odsetek powikłań. Po małoinwazyjnym zabiegu laserowej ablacji żył EVLT, pacjenci w większości przypadków nie wymagają żadnych leków przeciwbólowych oraz nie muszą ograniczać swojej normalnej aktywności fizycznej, a wyroby kompresyjne (pończochy, podkolanówki) stosowane są przez nich przez okres 2 tygodni.

– Rzeczywiście, noszenie ciasnych pończoch latem nie należy do przyjemności. Należy jednak wziąć pod uwagę, co spowoduje nieleczona u pacjentów niewydolność żylna w upalne dni.

W wysokiej temperaturze dochodzi do rozszerzenia wszystkich powierzchownie położonych naczyń krwionośnych – w tym żylaków. Może to wywoływać lub nasilać już obecne obrzęki kończyn. Obrzęki w krótkim czasie mogą doprowadzić do stanów zapalnych skóry i tkanki podskórnej, które pojawiają się jako bolesne stwardnienia w miejscu zaczerwienionej, nadmiernie ucieplonej skóry. Stany zapalne mogą spowodować pojawienie się trwałych, brunatnych przebarwień skóry, alergii – swędzących wyprysków i sączących, surowiczych pęcherzyków, mogą też prowadzić do wystąpienia owrzodzeń żylnych – rozległych, sączących i bolesnych ran na podudziach, których zagojenie może potrwać wiele miesięcy, a nawet lat. Dodatkowo lato to pora wakacyjnych wyjazdów, długich podróży samolotem lub samochodem, czyli długich okresów unieruchomienia w pozycji siedzącej. Pozycja taka powoduje zastój krwi w niewydolnych żyłach i może prowadzić do zakrzepicy.

W VenoMedica zajmujemy się diagnostyką niewydolności żylnej, żylaków i pajączków naczyniowych. Stosujemy małoinwazyjne techniki zabiegowe, po których pacjenci bardzo szybko wracają do pełnej sprawności.

Wszystkie te powikłania nieleczonej niewydolności żylnej występują z większą częstotliwością właśnie latem. Należy pamiętać, że nie tylko potrafią uprzykrzyć wakacyjny urlop, ale też stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia, a w niektórych przypadkach nawet życia! Leczenie przynosi więcej korzyści i jest zawsze bezpieczniejsze niż jego odwlekanie w czasie. Mając to na uwadze należy rozważyć poddanie się leczeniu niewydolności żylnej nawet podczas fali upałów.

Autor: VenoMedica
Prawa autorskie zastrzeżone.

Torbiel pilonidalna, zwana inaczej torbielą włosową, jest przewlekłą i uciążliwą chorobą okolicy szpary międzypośladkowej. Powstaje 3-4 krotnie częściej u mężczyzn, zwłaszcza o ciemnej karnacji, z reguły w przedziale wiekowym 20-40 lat. Powstawaniu torbieli pilonidalnej sprzyja nadmierna potliwość, głęboka szpara pośladkowa i gęste owłosienie tej okolicy. Z uwagi na długi i trudny proces gojenia i ryzyko nawrotu, pacjenci borykają się z tym schorzeniem często przez wiele lat, odczuwając dyskomfort i zakłopotanie.

Przyczyny powstawania torbieli włosowej pozostają niejasne. Najpopularniejsza teoria mówi, że torbiel pilonidalna tworzy się na skutek wnikania pod skórę włosów, co jest spowodowane przez siły działające podczas siadania i wstawania, a także osobniczą wrażliwość skóry. Choroba objawia się najczęściej pod postacią guza w okolicy krzyżowo-guzicznej, wypełnionego ropą i włosami. U małych dzieci przyczyny powstawania mogą być inne i mieć związek z organogenezą w życiu płodowym.

Z uwagi na lokalizację, w jakiej tworzą się torbiele pilonidalne często dochodzi do ich zakażenia, czego następstwem jest powstanie ropnia. Objawia się to pojawieniem bolesnego guza w okolicy szpary międzypośladkowej, z towarzyszącym zaczerwienieniem skóry, twardym naciekiem zapalnym i często gorączką. Z otworów skórnych torbieli może wyciekać ropna lub ropno-krwista wydzielina o specyficznym, nieprzyjemnym zapachu. Nieleczona choroba prowadzi do nawracających stanów zapalnych i infekcyjnych, często wymagających interwencji chirurgicznych.

Podczas konsultacji lekarskiej lekarz, w oparciu o symptomy występujące u pacjenta oraz przeprowadzone badanie USG ocenia zmianę i stawia ostateczną diagnozę. Jeśli potwierdza ona torbiel pilonidalną lekarz ocenia stan ogólny pacjenta i podejmuje decyzje o zabiegu i metodzie jego wykonania.

Typowe leczenie polega na radykalnym wycięciu torbieli przy pomocy różnych technik chirurgicznych – od prostego wycięcia do plastyki z użyciem przesuniętego płata skórnego. Klasyczne operacje wykonuje się w warunkach sali operacyjnej i znieczulenia rdzeniowego lub ogólnego i 2-3 dniowego pobytu w szpitalu. Z uwagi na operowaną okolicę odsetek infekcji ran pooperacyjnych jest tak wysoki, że część chirurgów nie zszywa w ogóle rany pozostawiając ją do otwartego gojenia przez ziarninowanie. W takim wypadku gojenie trwa nawet do kilku miesięcy!

Najnowszą i najmniej inwazyjną metodą leczenia torbieli pilonidalnej jest jej ablacji przy użyciu lasera (SiLaC). Do tego celu używa się jednorazowych światłowodów radialnych emitujących światło laserowe o długości fali 1470 nm. Po nacięciu jamy ropnia wykonuje się jej oczyszczenie, a następnie po wprowadzeniu włókna laserowego wykonuje się ablację torbieli. Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym, w warunkach ambulatoryjnych, więc pacjent bezpośrednio po jego wykonaniu może wrócić do domu. Dolegliwości bólowe po zabiegu są niewielkie, a rana po nacięciu ropnia goi się w ciągu kilku tygodni. Skuteczność zabiegu z użyciem lasera (SiLaC) jest bardzo wysoka i przewyższa większość najpopularniejszych technik chirurgicznych przy bardzo dobrym efekcie kosmetycznym.

Autor: VenoMedica
Prawa autorskie zastrzeżone.