Dni robocze: 8.00 - 20.00

Biopsja tarczycy – kiedy wykonać badanie?


Tarczyca jest gruczołem zbudowanym z dwóch płatów połączonych cieśnią. Zlokalizowana jest w okolicach szyi. Jej podstawową funkcją jest produkcja dwóch bardzo istotnych dla organizmu hormonów: trójjodotyroniny i tyroksyny. Kiedy praca tarczycy jest zaburzona, a poziomy hormonów wykraczają poza normę, podczas diagnostyki na konsultacji endokrynologicznej w badaniu usg mogą zostać odkryte guzki czyli zmiany ogniskowe. Aby dowiedzieć się, jaki charakter mają zmiany, lekarz endokrynolog może skierować pacjenta na biopsję tarczycy. Kiedy zatem wykonuje się takie badanie? I na czym ono polega?

Biopsja tarczycy – przebieg badania

Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa tarczycy BAC jest procedurą polegającą na pobraniu za pomocą igły próbki komórek z guzka tarczycy. W pierwszej kolejności, lekarz wykonujący badanie, ustala przy pomocy obrazu na aparacie usg miejsce wykonania nakłucia. Następnie pod kontrolą usg wykonuje nakłucie guzka i pobiera komórki do badania cytologicznego. Opis badania z pracowni histopatologicznej jest gotowy po około 10 dniach od pobrania.

W czasie nakłucia pacjent nie powinien się poruszać, rozmawiać ani przełykać śliny. Badanie jest praktycznie bezbolesne i nie wymaga podania znieczulenia. Po wykonaniu biopsji w miejscu nakłucia może pojawić się niewielki krwiak/siniak.

Decyzja o badaniu

Z lekarzem endokrynologiem powinno się skonsultować każdą zmianę guzkową, którą wyczujemy palpacyjnie lub zobaczymy w obrębie szyi. W czasie wizyty podczas badania usg tarczycy lekarz określi wielkość zmiany oraz szereg jej cech charakterystycznych – i jeśli to konieczne – skieruje pacjenta na biopsję. Z reguły dalszej diagnostyce poddawane są zmiany rozmiarów powyżej 1 cm, o nieregularnych granicach, nietypowym kształcie lub z nieprawidłową sprężystością tkanki. Celem biopsji tarczycy jest potwierdzenie lub wykluczenie zmian nowotworowych o charakterze złośliwym oraz – w przypadku potwierdzenia nowotworu złośliwego – określenie typu nowotworu z jakim mamy do czynienia. Wynik biopsji tarczycy jest kluczowy do ustalenia procesu leczenia.

Nie wszystkie guzki tarczycy łączą się z podejrzeniem nowotworu złośliwego. Jeśli zmiana nie ma charakterystycznych cech opisanych powyżej, to najczęściej mamy do czynienia z cystami, czyli torbielami wypełnionymi płynem lub zmianami o strukturze litej lub gąbczastej.

Małe, kilkumilimetrowe zmiany mogą być niewyczuwalne przez pacjenta, dlatego warto rozważyć wizytę u endokrynologa, jeśli np. badania poziomów hormonów wykraczają poza zakresy norm, a my odczuwamy dolegliwości mogące wskazywać na nieprawidłową funkcję gruczołu tarczycy, takie jak: ciągle zmęczenie i senność, pogorszenie stanu skóry – suchość i szorstkość, wypadanie włosów, obniżony nastrój lub stany depresyjne, czy obniżenie lub zwiększenie masy ciała. Decyzję o ewentualnej biopsji mniejszych zmian podejmuje endokrynolog w oparciu o obraz kliniczny pacjenta. Kilkumilimetrowe zmiany, nie budzące podejrzeń lekarza, poddaje się obserwacji ultrasonograficznej.

Autor: VenoMedica
Prawa autorskie zastrzeżone.

Author: venomedica

Date: 2019-04-05

Czy dotyczy mnie Hashimoto?


Czy zastanawiałaś się kiedyś, czy twoje problemy ze snem, kłopoty z koncentracją, wzrost masy ciała lub wiecznie sucha skóra to tylko chwilowe osłabienie organizmu? A może to początek poważnej choroby? Jeśli objawy te utrzymują się przez dłuższy czas lub się powtarzają, to być może winowajcą jest gruczoł tarczycy.

Tarczyca jest gruczołem wydzielania wewnętrznego. Produkowane przez nią hormony: trójjodotyronina (T3) i tyroksyna (T4) stymulują wzrost i rozwój organizmu, wpływają na metabolizm i mają istotne znaczenie dla rozwoju ośrodkowego układu nerwowego. Praca tarczycy wpływa także na funkcjonowanie układu rozrodczego i pokarmowego. Tarczyca wpływa więc zarówno na fizyczne jak i psychiczne procesy zachodzące w organizmie człowieka.

Hashimoto – co to takiego?

Obco brzmiące słowo „Hashimoto” to nazwisko japońskiego chirurga, który pierwszy opisał cztery przypadki tej choroby.  Choroba Hashimoto jest zapaleniem gruczołu tarczycy mającym podłoże autoimmunologiczne. W chorobie tej, w wyniku nieprawidłowego pobudzenia układu immunologicznego, dochodzi do powstawania przeciwciał przeciwko własnej tarczycy i w konsekwencji do jej powolnego niszczenia, co prowadzi do zmniejszenia produkcji hormonów.

Choroba ta częściej występuje u pacjentów z innymi choroba autoimmunologicznymi (np. celiakią, cukrzycą typu 1, bielactwem, reumatoidalnym zapaleniem stawów, niedokrwistością Addisona i Biermera.

Objawy choroby

Objawy choroby Hashimoto często są lekceważone lub tłumaczone ogólnym osłabieniem organizmu. Zaliczamy do nich:

  • ciągłe uczucie zmęczenia i senności, kłopoty z koncentracją i zawroty głowy,
  • zmienność nastrojów i stany depresyjne,
  • pogorszenie stanu zdrowia skóry ( skóra sucha, szorstka, łuszcząca),
  • osłabienie lub wypadanie włosów,
  • zaburzenia miesiączkowania, niepłodność,
  • zaparcia,
  • zwiększenie masy ciała oraz podniesiony poziom cholesterolu

Diagnostyka choroby

Badaniem tarczycy zajmuje się lekarz endokrynolog. Na wizycie lekarz przeprowadza z nami wywiad oraz wykonuje  badanie ultrasonograficzne tarczycy, które ocenia jej rozmiar, echostrukturę oraz ewentualną obecność zmian ogniskowych. Dodatkowo jeśli lekarz stwierdzi konieczność, wystawi skierowanie na badania laboratoryjne (TSH, FT4, FT3 oraz przeciwciała antyTPO i ewentualnie antyTG), które sprawdzą czy gruczoł tarczycy funkcjonuje prawidłowo oraz w przypadku obecności zmian ogniskowych zleci wykonanie biopsji tarczycy.

Jak widać, wiele czynników może świadczyć o chorobie Hashimoto, dlatego warto upewnić się czy problem nas dotyczy na wizycie u specjalisty.

W przypadku potwierdzenia rozwoju niedoczynności tarczycy w przebiegu choroby Hashimoto, lekarz zaleci przyjmowanie preparatu lewotyroksyny. Leczenie jest przewlekłe i wymaga kontynuacji przez całe życie.

Jeśli mamy objawy mogące świadczyć o chorobie Hashimoto i związanej z nią niedoczynnością, nie powinniśmy ich bagatelizować, gdyż nieleczona choroba może prowadzić  do znacznego pogorszenia stanu zdrowia. W przypadku potwierdzenia rozwoju niedoczynności tarczycy w przebiegu choroby Hashimoto, lekarz zaleci przyjmowanie preparatu lewotyroksyny. Leczenie jest przewlekłe i wymaga kontynuacji przez całe życie.

Autor: VenoMedica
Prawa autorskie zastrzeżone.

Author: venomedica

Date: 2018-07-07