Dni robocze: 8.00 - 20.00

Żylaki i obrzęki nóg rozpoznawanie i leczenie przewlekłej niewydolności żylnej


Przewlekła niewydolność żylna to choroba, której przyczyną jest utrudnienie odpływu krwi z układu żylnego. Może być spowodowana upośledzeniem funkcji zastawek w żyłach powierzchownych – choroba żylakowa, lub głębokich – zakrzepica żylna. Niewydolność żylna powstaje na skutek zastoju krwi w układzie żylnym, który powoduje wzrost ciśnienia krwi w żyłach i z upływem czasu doprowadza do ich znacznego poszerzenia. Poszerzone żyły widoczne na nogach są nazywane żylakami.

Obrzęki nóg

Żylaki początkowo traktowane są jako problem kosmetyczny, jednak w wyniku nie leczonej choroby mogą pojawić się obrzęki podudzi, początkowo w okolicy kostek. Obrzęki nasilają się pod wieczór, a ustępują po nocy spędzonej w pozycji leżącej. Z biegiem czasu mogą się jednak utrwalić i nie ustępować po nocy. Są one spowodowane płynem przenikającym z przepełnionych krwią żylną naczyń do tkanki podskórnej. Charakterystycznym objawem obrzęku jest dołek na skórze, który pozostaje po ucisku palcem. Ze względu na plastyczność obrzękniętej tkanki podskórnej obrzęk często jest nazywany „ciastowatym”.

Stany zapalne i owrzodzenia

Do płynu rozlanego w tkance podskórnej wnikają komórki zapalne, które często wywołują stan zapalny. Jego charakterystycznym objawem jest stwardnienie i zaczerwienienie skóry i tkanki podskórnej, jej żywa bolesność i wzmożone ucieplenie. Zapalenie najczęściej lokalizuje się na podudziach – w okolicy kostek oraz na przedniej powierzchni goleni. W stanie zapalnym często pojawia się alergizacja skóry. Na skórze pojawia się wysypka oraz liczne pęcherzyki zawierające surowiczy płyn oraz powodujące bardzo dokuczliwy świąd. Chorzy drapią się tak mocno, że często dochodzi do mechanicznych uszkodzeń skóry i obfitego sączenia surowiczego płynu na zewnątrz

Mechaniczne uszkodzenia zmienionej zapalnie skóry mogą prowadzić do powstania owrzodzeń – głębokich, niegojących się ran. Rany ulegają często zakażeniu, sączy z nich wydzielina surowiczo-ropna, powodują nieustający ból, a gojenie ich jest długotrwałe i trudne. Owrzodzenia mają też skłonność do nawrotów. Zastój krwi w żylakach sprzyja powstawaniu zakrzepicy żylnej. Charakterystycznym objawem jest stwardnienie żylaków, zaczerwienienie i bolesność skóry w tej okolicy. Najczęściej zakrzepica żylaków ma charakter miejscowy jednak w niektórych przypadkach może ona przechodzić na żyły głębokie, co stwarza zagrożenie dla życia chorego. Stany zapalne ustępując pozostawiają po sobie brunatne przebarwienia skóry, które często utrzymują się przez wiele lat. Owrzodzenia po wygojeniu pozostawiają rozległe blizny.

Zaawansowana niewydolność żylna może upośledzić sprawność i komfort życia chorego na wiele miesięcy a nawet lat. Niesprawność kończyn dolnych spowodowana chorobami żył może nasilać powstawanie zmian zwyrodnieniowych w stawach kończyn oraz w kręgosłupie. Odpowiednio wczesne rozpoczęcie leczenia daje doskonałe efekty zarówno lecznicze jak i kosmetyczne. Nieinwazyjne leczenie niewydolności żylnej polega na noszeniu odpowiednio dobranych wyrobów kompresyjnych – podkolanówek lub pończoch o stopniowanym ucisku. Owrzodzenia żylne powinny być oczyszczane przy pomocy indywidualnie dobranych opatrunków i preparatów, pod kontrolą doświadczonego personelu lekarskiego i pielęgniarskiego.

Diagnostyka

W rozpoznawaniu i różnicowaniu chorób żył najistotniejszym badaniem jest ultrasonografia dopplerowska, dzięki której można ocenić przepływ krwi w naczyniach. Na podstawie badania usg duplex Doppler można chorego zakwalifikować do leczenia chirurgicznego. Jeżeli przyczyną niewydolności żylnej jest uszkodzenie zastawek żył w układzie powierzchownym to aby ograniczyć refluks, czyli przepływ wsteczny, powodujący wzrost ciśnienia krwi żylnej, należy uszkodzone żyły wyłączyć z krążenia poprzez ich zamknięcie.

Obecnie „złotym standardem” na całym świecie są zabiegi małoinwazyjne, wykonywane w gabinecie zabiegowym w trybie ambulatoryjnym – co oznacza, że pacjent może bezpośrednio po zabiegu opuścić centrum medyczne i wrócić o własnych siłach do domu.

Do najskuteczniejszych i najbezpieczniejszych metod zalicza się zabiegi laserowe – z użyciem wewnątrzżylnego lasera 1470 nm, wykonywane pod kontrolą ultrasonografii w znieczuleniu miejscowym. Światłowód laserowy wprowadza się do żyły poprzez niewielkie nakłucie skóry. Energia pochodząca ze światła laserowego powoduje zamknięcie się chorej żyły i blokuje dopływ krwi do żylaków. Podobnie wykonuje się zabiegi RF – tutaj źródłem energii termicznej jest prąd o częstotliwości fali radiowej.

W ostatnim czasie coraz większą popularnością cieszą się metody mechaniczno-chemiczne (np. ClariVein). Tutaj zamknięcie żyły następuje po uszkodzeniu śródbłonka chorej żyły przez wirujący cewnik, a podawany podczas zabiegu sklerozant doprowadza do trwałego zamknięcia żyły. Zabieg nie wymaga podania znieczulenia, dzięki czemu pacjent nie odczuwa dyskomfortu związanego z nakłucia skóry a czas zabiegu ulega znacznemu skróceniu. Bardzo kręte żyły, drobne żylaki oraz pajączki naczyniowe można zamknąć przy pomocy skleroterapii. Do zabiegu używa się płynnego sklerozantu, podawanego najczęściej w formie piany. Chemicznie jest on detergentem, który doprowadza do podrażnienia śródbłonka naczyniowego co doprowadza do zakrzepnięcia żyły a następnie po upływie kilku lub nawet kilkunastu tygodni – do zwłóknienia żyły, po którym przestaje być widoczna i wyczuwalna. Do zamykania uszkodzonych żył mogą również służyć kleje tkankowe. Za ich pomocą można zamykać zarówno duże pnie żylne jak i niewielkie żylaki.

Autor: VenoMedica
Prawa autorskie zastrzeżone.

Author: venomedica

Date: 2017-12-05